Germaine Richier

thumb|250px|''Człowiek nocy'' (1954–1955) Germaine Richier (ur. 16 września 1902 w Grans, zm. 21 lipca 1959 w Antibes) – francuska rzeźbiarka, przedstawicielka nurtu rzeźby fantastyczno-ekspresyjnej.

Studia ukończyła w Ècole des Beaux-Arts w Montpellier, gdzie jej profesorem był Louis-Jacques Guigues, dawny współpracownik Rodina. W 1925 roku wyjechała do Paryża gdzie była prywatną uczennicą Bourdelle’a.

W pierwszym okresie jej twórczości przeważały tematy antyczne. Artystka tworzyła klasycyzujące popiersia i impresjonistyczne posągi. W 1934 Richier miała w Galerie Max Kaganowitch w Paryżu swoją pierwszą indywidualną wystawę. Dwa lata później otrzymała prestiżową nagrodę z Fundacji Blumenthala w Nowym Jorku. W 1937 roku otrzymała dyplom za rzeźbę na Wystawie Światowej w Paryżu.

Po roku 1940 w twórczości Germaine Richier pojawiają się tematy zaczerpnięte z przyrody: ropuchy, nietoperze, owady. Były one przeobrażane przez artystkę w postacie wpół ludzkie, na wpół zwierzęce.

Podczas wojny przebywała w Szwajcarii i na południu Francji. W 1946 roku wróciła do Paryża.

W roku 1948 wykonała rzeźbę ''Burza'', która rozpoczęła serię kompozycji symbolizujących siły przyrody.

W 1951 roku zaczęła współpracować z malarzami abstrakcyjnymi, tworząc polichromowane kompozycje rzeźbiarskie. Przez krótki okres około 1956 roku, tworzyła również rzeźby abstrakcyjne z kubicznych bloków kamiennych.

Germaine Richier zmarła 21 lipca 1959 roku przygotowując wystawę w „Muzeum Picassa” w Antibes.

Jej najwybitniejszym uczniem był Szwajcar Robert Müller. Źródło: Wikipedia